Onbir ayın sultanı Ramazan ayı içimize huzur, sofralarımıza bereket ve kalbimize iyilikle geldi… Bu sene Türkiye’de Kahramanmaraş merkezli ve 11 ilde etkili olan büyük deprem felaketinin yaralarını sarma mücadelesine de rastlayan Ramazan ayının paylaşmanın önemine bir kez daha dikkat çektiğini düşünüyorum.
Paylaşmak hayatımızın her anında huzur verir. Öyle ki bir insanın derdini dinleyip sohbeti paylaşmak, bir başkasıyla sofrada yemeğini paylaşmak, edindiğin mesleğe dair tecrübelerini yeni gelen meslektaşlarınla paylaşmak, bir insanın ihtiyaç duyduğu yardım elini paylaşmak ve sayabileceğimiz daha nice örneklerle paylaşmak çok önemlidir.
İnsan hayata adım attığı günden itibaren önce ailesinde, sonra sosyal yaşamında büyür, gelişir, değişir ve evrilir. Hayatın her alanında her şeyden ve herkesten iyi ya da kötü bir şeyler öğrenir. Yani hayat yolcuğunda ister istemez iyiliği de görür, kötülüğü de… Dünyaya geldiği ilk andan itibaren bütün bu koşullardan etkilenerek büyür ve gelişir. Önüne bazı sorular ve sorunlar çıkar. Kötülüğe rağmen iyi kalabilmek zordur ama gerekli midir önce bunu sorgular. Evet, bu bir zorunluluktur kararına vardıktan sonra karşındakinin neden kötülük yaptığını sorgular. Yanıtı bulmak için geçen süreçte tüm zorluklar gelir kendisini bulur. Tam vazgeçeceği anda yolunu iyiliğe çıkaran işaretler belirir. Bu bazen aldığı güzel bir haber, bazen de kendisine mesleğinde değer verilen anlardır. Sonuçta iyi ya da kötü olmak bir tercihtir kararına varır. Hayata baktığında da aslında bu sayede bir denge olduğunu görür.
Paylaşmak, huzuru, umudu, güveni, iyiliği ve bereketi arttırır. Önce kendimizi değil çevremizdekileri düşünmek büyük bir erdemdir. Öyle ki bu sayede çevremizde büyüyen hayat bizim için güzellikler, iyilikler düşünür.
Denize bir çakıltaşı attığınızda bu taşın saniyeler içerisinde denizin en derinine çöktüğünü görürsünüz ama o taş gözden kaybolurken denizin yüzeyinde halkalar meydana getirir. Bu halkalar önce taşın etrafında ufak bir halka halindeyken sonra çevreye doğru genişleyerek yayılır. İşte iyilik de aslında biraz böyledir. Her ne kadar iyiliğimizin ve tüm çabalarımızın görünmediğini düşünsek de o iyiliği yaptığımız ilk andan sonra ortaya çıkan iyilik halkalarını unutmamalıyız. Tıpkı “İyilik et denize at balık bilmezse halik bilir” atasözünde de anlattığı gibi iyiliğe dair çabalarımız devam ettiği sürece elbette bir gün bu görülecektir. Ancak burada amaç yaptığımız iyiliklerin konuşulması, değer bulması veya adımızdan söz ettirmesi asla değildir. Bu sadece “iyi” olabilme halidir.
Sözün özü, iyiliği paylaşmak herkese mutluluk verir. Ramazan aynın bereketiyle sağlık, huzur ve umutla herkesin yolunun iyilikten geçerek mutluluğa çıkması dileğiyle…
Sevgiyle kalın.
