Artık 2019 yılının sonlarına geldik ve yeni bir yıla adım adım yaklaşıyoruz. Ama İstanbul’da ilkbahar havasını aratmayan bir sonbahar yaşanması hepimizi şaşırtmaya devam ediyor. Mevsimler arası geçişlerinin adeta kaybolduğu bir ay yaşıyoruz. Dolayısıyla lodostan rüzgarlar veya gece gündüz sıcaklığı arasındaki farktan dolayı sisli hava kaçınılmaz oluyor. Kasım ayı gelince aklıma Atatürk’ün en sevdiği çiçek kasımpatı geliyor. 10 Kasım 1938’de aramızdan ayrılan ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ü tüm yurtta düzenlenen anma programlarıyla bir kez daha saygı, özlem ve minnetle andık ve “81.yılda, 81 ilde sayende biriz. Sonsuza dek…” dedik.
***
Millet Mekteplerinin açılışı ve Atatürk’ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım günü, 1981 yılından beri 24 Kasım Öğretmenler Günü olarak kutlanıyor. Her yıl 24 Kasım Öğretmenler Günü’nde öğretmenlerime olan vefam için onları unutmadığımı gösteririm. Bence unutmamak en güzel hediyedir. Okul hayatımda bana bilgileriyle hep yol gösterici olan emektar öğretmenlerimi unutmak zaten mümkün değil…
***
Hiç unutmuyorum daha ilkokul 1.sınıfa başladığım ilk gündü. Eve geldiğimde ödevim varmış gibi bir şeyler yazıp çiziyor olmam herkesi fazlasıyla şaşırtmıştı! Yıllar geçti artık lise son sınıftım, hatta üniversite sınavına girmiş sonuçları beklerken bile hala ders çalışmaktan zor alıkonuyordum… Kısacası çocukluğumdan bu yana öğrenmeyi hep sevmişimdir. Öğrenme isteğimin bu kadar fazla oluşu da ister istemez başarıyı getirmiştir. Okul yaşamım boyunca örnek bir öğrenci olarak gösteriliyor olmam aslında sorumluluklarımı hep daha da arttırmıştır. Eğitim-Öğretim hayatımda gösterdiğim yoğun çabayla öğretmenlerimden hep olumlu cümleler duymuşumdur.
Her mesleğin belli başlı bazı zorlukları vardır. Ama bunların en başında öğretmen gelir diyebiliriz. Çünkü öğretmek için sonsuz bir emek ve sonsuz bir sabır gerekir. Yani yaşama adım atmaya çalışan her bir birey için öğretmenlerimizin emeği ödenemeyecek kadar çoktur. Öğretmenlerimiz yaşamda bilgilerinin ışığıyla yolumuzu aydınlatıyor. Işığıyla bizleri aydınlatan tüm öğretmenlerimi buradan bir kez daha sevgi ve saygıyla anıyorum. İyi ki varsınız.
***
Kasım ayında en sevdiğim haftalardan birisi de TÜYAP Kitap Fuarı oluyor. Kitap fuarında her yıl yüzlerce yazar, yayınevi ve okurun buluştuğu güzel bir atmosfer yaşanıyor. Okumaya olan ilginin ve merakın kitap fuarına olan bu güzel yoğun katılım gibi artarak devam etmesini diliyorum. Okumak büyük bir aşktır. İnsan bir kitap okur ve okuduklarıyla zihninde, kalbinde öyle güzel kapılar aralanır ki… Açılan kapılardan geçer ve bambaşka yollara çıkar. Hatta sonsuz okyanuslara yelken açar. Ufku genişler. Okumak ve çevremizdekilere de okuma alışkanlığını kazandırmak önemlidir. Bırakın içinden çıkamadığınız karmaşık duygu ve düşünceleriniz okudukça hafiflesin.
Her ay köşe yazımı kaleme alırken en çok merak ettiğim şudur ki “okuyucum son satırda da hala yazımı okuyor mu yoksa sıkıldığı satırlardan birisinden sonra kaçıp gitti mi?” Ben yazının bu son satırlarını da okuduğunuzu düşünüyorum…
Sevgiyle kalın…
