Mutluluk belki de sadece elimizde olandır. Yeteri kadarıdır mutluluk. Fazlası değil de olanı kadardır.
Hep daha fazlasında aradığımızdandır mutluluğu bulamamamız belki de.
Yetinmediğimiz için, eksik gördüğümüz içindir mutsuzluklarımız.
Kim söylemiş ki fazlanın mutluluk olduğunu. Belki tam da elindeki kadardır mutluluğun. Bir ay geçinmeni kıtakıt sağlayan paradır belki mutluluğun, fazlası değildir.
İlk kazandığın parayla aldığın düz vites arabandır, o arkadaşında gördüğün son model araba değildir senin mutluluğun.
Dostlarınla Eminönü’nde tahta tabure üzerinde yediğin balık ekmektir belki, boğazdaki o meşhur balıkçı değildir.
Her gün işe giderken önünden geçip imrendiğin o koca yalı değil de oturduğun kutu kadar evindir mutluluğun…
Dedim ya, belki de sadece elinde olan kadardır, fazla olmayandır mutluluk… Sadece yeteri kadarıdır.
Hep daha fazlasını istemekten, elimizdekine şükretmeyi bilmediğimizdendir belki de bu bitmek bilmeyen koşturmacalarımız. Yetinmeyi bilmediğimizdendir doyumsuzluğumuz.
Kıymet bilmediğimiz içindir belki de elimizde olanı da kaybetmelerimiz.
Kim bilir belki de sadece olanı kadarıyla yetinmeyi bilmektir mutluluk… Bu kadar basittir mutlu olmak…
