Hepimiz hayatımızda yanlışlarımızla, doğrularımızla, başarılarımızla, başarısızlıklarımızla, sevdiklerimiz, sevmediklerimizle, mecbur olduklarımız, seçme haklarımızla bir hayatı sürdürüyoruz. Düşüyoruz kalkıyoruz bazen de kalkamıyoruz. Ve tüm bunlar olurken her an gelişip, büyüyor ve dönüşüyoruz.
Fakat bazen bir şekilde hayata küsüp, vazgeçip, pes edip gelişimimizi durduruyoruz. Bence bunun en büyük sebebi de inancımızı kaybediyor olmamız. İnsan gelişiminde en tehlikeli olan şey, gelişmemizi, başarmamızı, mücadele gücümüzü elimizden alan şey kendimize olan inancımızı kaybetmemiz. Oysa ki insan hayatındaki en sihirli şey bu. Sihirli cümle “kendime inanıyorum” ve kendimize inandığımız zaman sihrimizi başlatıyoruz. Bir şeyi başarabileceğimize inandığımız zaman, kendimize güvenip, cesur olup hedefe ulaşmak için harekete geçtiğimiz de, beynimiz bunu başarmanın yollarını aramaya, fikirler, çözümler üretmeye başlıyor. Kısacası amaca hizmet etmeye başlıyor. Beynimiz biz ne dersek ona inanıyor. Anlayacağınız abartıldığı kadar akıllı falan diil. Her söylediğimize inanacak kadar aptal aslında. Siz ben yapamam, ben edemem dediğinizde hemen inanıp, bir kenara çekilip yan gelip yatıyor. Yapabilir mi, yapması için ne lazım bir çalışayım şuna fikir sunayım yok. Yapamam dedin ya oh işine geldi, tembellik yapacak o da işte.
Oysa sen ben inanıyorum, kendime güveniyorum yapabilirim dediğinde, hemen başlıyor bin bir fikir üretmeye, başarman için çözüm yolları sunmaya sana. Ee naapsın yaparım dedin ya o da inandı sıvadı kolları. Bakma akıllı da illa dürteceksin işte.
Uçmak istiyorsak, kanatlarımızı çırpmaktan korkmayacağız. En önemlisi de uçabileceğimize inanacağız. Yapamazsın, edemezsin, kolay mı öyle o işler, boş versene diyenler olacak. Demezlerse günaha girerler. Çünkü cesaret kırmak onlara iyi gelir. Senin cesaretin onları korkaklıkları, cesaretsizlikleriyle yüzleştirir. Bu yüzleşmeden kaçmanın en kolay yolu da senin cesaretini kırmak, yok saymaktır. Seni yolundan alıkoymaya, seni vazgeçirmeye adarlar kendilerini. O insanları dinleme, onlar başarısız oldukları için senin de başarısız olacağına inanırlar ve seni de inandırmaya çalışırlar. Sen sadece kendine odaklanıp, cesaretini son damlasına kadar toplayıp denemeli ve kendine şans vermelisin. Vazgeçmeyip devam ederek kim bilir belki de sana yapamazsın diyenlere de umut olacaksın, cesaret vereceksin. O da sana bakıp kanatları olduğunu hatırlayacak, o kanatları çırpmayı senden öğrenecek, bir başkası da ondan. Emin ol pişman olmayacaksın. Ne demişler “denemekten ne çıkar”
Deneyeceksin olmadı tekrar, tekrar. Pes etmek yok. Ne güzel söylemiş eskiler “Kader gayrete aşıktır” diye. Benim size anlatmak istediğimi tek bir cümleyle ne de güzel anlatmışlar.
Bize düşen sadece çaba göstermek, kendimize inanmak, kanatlarımızı çırpmaktan korkmamak.
Kanatlarını çırpmaktan korkmayacak daha yükseklere varacaksın… Ve kendi gökyüzünün sahibi olacaksın.
