Çocukluk hayaline 41 yaşında kavuşan güler yüzlü otobüs şoförü Sevda Uzun, Sarıyer Gazetesi’nin sorularını yanıtladı. Yolcularını “hoş geldiniz” diyerek karşılayan ve işini büyük bir keyifle yapan Sarıyerli şoför Uzun; “Hayatta çok istenilince ve hayal edilince başarılmayacak bir şeyin olmadığını öğrendim” dedi.
Erguvan renkteki Özel Halk Otobüsü’nde şoför olarak çalışmaya başlama hikayenizi anlatabilir misiniz?
Küçüklükten bu yana büyük arabalara hayranlığım hep vardı. 2000 yılında ağır vasıta ehliyetimi aldım. Bir süre okul servislerinin şoförlüğünü yaptım. Şoför olarak işimi hep hevesle sürdürdüm. 2004’te ise SRC-2 ve SRC- 4 belgelerini aldım. Psikoteknik belgesini de aldıktan sonra iş aramaya başladım. Tabi ilk etapta hemen işe alınmadım ve bu süreçte çok zorlandım. Hem tesettürlüydüm hem de kadındım, dolayısıyla erkeklerin yaptığı bir meslek olan şoförlük için başvurularım da herkesi şaşırtıyordu. Birkaç firma “Biz kadın çalıştırmayız” diyerek başvurumu direk reddetti. Bu süreçte pes etmeden arayışımı ve mücadelemi sürdürdüm. Aradan geçen 4 yılın sonunda İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin şirketi Otobüs A.Ş.’de bir kadın şoför çalıştığını öğrendim. Ben de görüşmeye gittim ve buradan olumlu yanıt aldım. Bir sınava girdim ilk etapta geçemesem de sınava ikinci kez girdiğimde başarılı oldum. Ardından önümde hiçbir engel kalmadı ve İstanbul’un 10 farklı güzergahına yolcu taşımaya başladım.
Otobüs şoförü olmak için “Bu işi yapamazsınız” denilse de 4 yıl mücadele verdiniz. Bunu başardınız ve şu anda başarıyla sürdürüyorsunuz… Bu duyguyu nasıl tarif edersiniz?
Hayatta çok istenilince ve hayal edilince başarılmayacak bir şeyin olmadığını öğrendim. Açıkçası yaşadığım süreçte “Bu işi yapamaz mıyım” tereddüdünde ben de çok kalmıştım. Ailem beni çok destekledi ve çok gurur duydular. Allaha çok şükürler olsun ki başardım.
Otobüse bindiklerinde şoför koltuğunda sizi gören yolcuların tepkisi genellikle nasıl oluyor?
Genelde güler yüzlü bir insanım. Yolcuların olumlu tepkilerine çok alıştım. Herkes tebrik ediyor. Direksiyonda olmak ve insanlar tarafından sevilmek çok güzel bir duygu. Yolcular bana “Nebahat abla” da diyorlar. Ben bu kadar çok güzel tepkiyle karşılaşacağımı gerçekten bilmiyordum. Yüzde yüz olumlu tepkiler aldım ve almaya da devam ediyorum. Her meslek alanında kadınları görebilmek gerçekten çok özlenen bir şeymiş bunu gördüm. Şoför arkadaşlarım da beni destekliyorlar. Sadece bir iki kez tesettürümden dolayı olumsuz bakan yolcular oldu. Yolcular kadın şoför sayısının artmasını istediklerini söylüyor. Ben de bu duruma çok şaşırdım.
Peki, hayalindeki mesleğe ulaşmak isteyen kadınlara tavsiyeniz ne olur?
Eğer istiyorlarsa zaten başarırlar. Hayal edip de, “Ben bunu yapacağım” diyorlarsa mutlaka başarırlar. Hayatta hiçbir konuda “başarılmayacak” diye bir kural yoktur. Hedefledikleri yolda mücadelelerini sabırla sürdürsünler.
Günde kaç saat yollardasınız? Sizin için yorucu oluyor mu?
Günde 8 saat ve haftada 6 gün çalışıyorum. Sabahçı-öğlenci olarak süren bir sistemimiz var. Otobüs şoförü olarak 4 aydır İstanbul yollarındayım. Gerçekten çok zor ve yorucu bir iş diyebilirim. Otobüsle kat ettiğim kilometreler bulunduğum hattın uzunluğuna göre değişiyor.
Trafikte en çok hangi durumda zorlanıyorsunuz? İstanbul trafiğinde sıkışıp kalmak sizi hiç korkutuyor mu?
Trafikte bizi minibüsçüler ve taksiciler o kadar çok zorluyor ki hiç yol vermiyorlar. Sinyal verdiğimiz halde hep gaza basıyorlar! Kimi zaman maalesef kazalara da sebebiyet veriyorlar. Ne olur ağır vasıtalara yol verin, çünkü biz ayakta insan taşıyoruz ve fren yapacak durumda değiliz. Yaşlılar ve çocuklular var. Trafikte sıkışmak beni hiç korkutmuyor. Çünkü sabırlı ve sakin bir insanımdır. Trafik olursa da bekliyorum yol nasılsa açılacak. Ama trafik magandalarının otobüse yol vermeyişleri beni korkutuyor.
Sarıyerli olmak nasıl bir duygu? Sarıyer’i nasıl özetlersiniz?
Sarıyerli olmaktan gurur duyuyorum ve burada yaşamaktan çok mutluyum. Sarıyer başlı başına çok güzel bir yer. Ben Samsunluyum ve İstanbul’a ailemle 9 yaşında ilk kez geldiğimde Sarıyer’de ikamet ettik. Sarıyer’i çok seviyorum.
Peki, İstanbul’da sevdiğiniz başka semtler var mı?
Beykoz’u ve Eyüp’ü seviyorum. İstanbul’un maneviyatı yüksek ve tarihiyle yaşayan semtleri benim için vazgeçilmezdir.
Boş vakitlerinizi nasıl değerlendiriyorsunuz?
İş dışında kalan vakitlerimde yorulduğumdan genellikle uyuyor ve dinleniyorum. Otobüs şoförü olarak seyir halinde her zaman tam konsantre ve dikkatli olmak için bu oldukça gerekli. Zamanım kalırsa da arkadaşlarımla camileri ziyaret ediyorum.
Maneviyatı olan ve yaşayan semtleri seviyorum dediniz. Peki, otobüslerin de sizin için yaşayan canlı bir yanı var mı?
Garaja gittiğimde park halinde sıra sıra duran otobüsleri süslü bir gelin gibi görüyorum. Benim gözümle bakan var mıdır bilemiyorum. Renginin mor olması da çok hoşuma gidiyor.
Kötü hava koşullarında zorlanıyor musunuz?
Evet, özellikle Ayazağa’daki Yeşiltepe’ye giden otobüs hattı kötü hava koşullarında şoförlerin çok zorlandığı bir yerdir. Ben genellikle ikinci bölgedeyim. Sarıyer’in içinden geçen hatta da çalışıyorum. Yola hazırlıklı çıkmak ve seyir halindeyken de dikkatli olmak gerekiyor.
Otobüs şoförlüğünü meslek olarak seçmek isteyenlere önerir misiniz?
Evet, gerçekten herkese öneriyorum. Ama bu mesleği insanları sevmiyorsa yapamaz. Ben insanları çok seviyorum. Herkese karşı anlayışlı ve güler yüzlüyüm.
