Tıka basa dolu gardırop evin her boşluğuna yerleştirilmiş mobilyalar, mutfak raflarında üst üste yığılmış onlarca tabak çanak. Eve, biraz hava katayım fikrinden yola çıkıp, hiçbir sehpanın üstünde bir kahve fincanını sığdıracak yer bırakmayacak kadar, biblosundan vazosuna kadar her çeşit aksesuar.
Evdeki bu kalabalığın beni aslında nasıl yorduğunu fark ettiğim an, sadece evimdeki değil hayatımdaki kalabalığın da farkına vardım. Gerek var mıydı bunca kalabalığa. Kaybolmuştum onca eşya onca insan arasında. Karışmış o kalabalığa gidiyordum peşlerinden. Giderken de yavaş yavaş kendimden uzaklaşıyordum.
Muhabbetin dibine vururken insanlarla, kendimle sohbeti kesmiştim. Başkalarının dertlerini dinlerken, derdim neydi sormamıştım kendime.
Yıllarca çoğalmanın fazlalaşmak olduğunu sanmıştım. Fazla insan, fazla eşya her şeyden fazla fazla, oysa fazlalıklardan kurtulduğum zaman çoğalabilecektim.
Sanırım azalmaya niyet ettim, eşyalarla başladım işe. Evde ne varsa fazlalık dağıttım. Kimini ihtiyaç sahiplerine kimini eşe dosta. Tek başıma yaşarken onlarca kaba kacağa ne ihtiyacım olabilirdi ki. Aynı renkte üç beş ayakkabıyı hangi akla hizmet almışım o da mantıklı bir cevap bulamadığım sorulardan.
Zaten hepi topu altmış beş metrekare olan evime sığdırmaya çalıştığım, sadece birinde oturup diğerlerini seyrettiğim koltuklarımı evden gönderdiğim gün bana yer açıldı evde. Evim aslında pek de küçük değilmiş de benim haberim yokmuş.
Dedim ya niyet ettim azalmaya. Sıra gelmişti kalabalıkları azaltmaya. Kalabalıklar azalmaya başlayınca ben çoğalmaya başlamıştım. Daha çok kitap okuyorum artık. Listeme aldığım aylardır bekleyen filmleri izlenme sırasına koydum. Dostlarımla keyifli sohbetlere zaman ayırıyorum. Tek gözü görmeyen yavru bir sokak kedisi sahiplendim. Adını Miço koydum. Miço ile sakinliğin tadını çıkarmayı keşfediyorum.
Kalabalıklar yerine kendimi dinliyorum bu aralar. Ne kadar uzun zaman olmuş hayal kurmayalı onu fark ettim. Hayaller kuruyorum, bitirmeyi çok istediğim ama yarısında bir kenara bıraktığım, kalabalıklardan vakit ayıramadığım kitabımı bitirdiğim günü hayal ediyorum. Nasıl da heyecanlıyım.
Heveslerimi hatırlıyorum. Yapmaya heves ettiğim onca şeyi bırakmışım bir kenara. Hayallerim bile tozlanmış. Çoğaldıkça fazlalaşmışım, azalarak çoğalmaya niyet ettim bundan sonrasında. Hadi hakkımda hayırlısı.
Ne kadar güzel ve doğru anlatmışsınız hepimizin yapmak istediğimiz hayatımızdan kesitler bizlerede tercüman oluyor yazılarınız çok hoşuma gidiyor ve sizi takdir ediyorum sevgiler