Ömrün yarısı!

Türk edebiyatımızın usta şairi Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Otuz Beş Yaş” şiirinden mısralarla başlayalım mı söze… “Yaş otuz beş! yolun yarısı eder / Dante gibi ortasındayız ömrün.” Ve, şair öyle güzel anlatmış ki yolun yarısını, bize de şimdi o satırları okumak düşmüş… Benim de bu sene bahar ömrümün yarısına denk geldi! Yaş 35 olunca ne kadar yorulduğumu fark ettim… Günümüzde insan ömrü uzadı, yolun daha yarısı bile değil desek ne fayda? Eğer öyle olsaydı herkesin ömrü aynı yaşta bitmez miydi?

Bir kitabın yarısına kadar okur gibi hayatın satırlarında dolaştım… Ölüm, ayrılık, küresel salgın, doğal afetler, işsizlik, kronik hastalıklar, ekonomik kriz, hayat pahalılığı ve daha nice zorlukların hepsini yaşadım. Ancak umutlarımı hep bir bahar çiçeği gibi taze tutmaya çalıştım. Çünkü hayatta ne olursa olsun umudu bittiği anda biter insan! Zaten umudu yitirmeye vakit kalmıyor bir gün herkes gibi öleceğini bilerek bakınca hayata… Evet, bir kitabın yarısı demişken hepimiz biliriz. Bir hikaye kitabın ortasına gelene kadar şekillenir. Sonrası ise geçmişten gelen satırlarla bir düğümlenip bir çözülerek akıp gider… Şu kısa insan ömründe ölmek değil, yeterince yaşayamamış olmak zoruna gider insanın…

35 yaş hayatın tam anlamıyla ortasında hissettiren bir duyguymuş… Ne geriye dönüp yanlışlarını düzeltecek vakit var, ne de ileriye yönelip bir adım atacak güç var. Hiç elinde olmadan omzuna yüklendiğin hastalıklarla güne uyanmak, sanki çaresi yokmuş gibi şifa bulamadan yürümek!… Oysa günümüzde her şeyin çaresi maddiyat! Bırakın bir yudum su içmeyi nefes almak bile parayla olmuş. Günlerimizi ise geleceğimizi biriktiremeden hep borçlanır gibi yaşayıp tüketmekteyiz!

Kalp kırmadan, kötülük görsen de iyilik yapmaktan hiç geri durmadan, sadece kendi çıkarlarını düşünmeden, karşındaki insana karşı anlayışlı olup empati yaparak, umudu aşılayarak, hiç kimseyi incitmeden yaşamaya gayret etmek bedava! Ama bunları yapmanın bedava olduğuna bakmayın, çünkü günün sonunda insana kazandırdığı kocaman bir servet! Ve, insan ne kadar zengin olursa olsun başka bir insandaki bu serveti kıskanır. Çünkü bu paha biçilemez bir servettir.

Şems-i Tebrîzî’nin “Her İnsan Ölecek Yaşta” dizelerinde çok güzel bir şekilde anlattığı gibi; “Bir şey yap. / Güzel olsun. / Çok mu zor? / O vakit güzel bir şey söyle. / Dilin mi dönmüyor? / Güzel bir şey gör. / Veya, güzel bir şey yaz. / Beceremez misin? / Öyleyse güzel bir şeye başla. / Ama hep güzel olsun. / Çünkü her insan ölecek yaşta. / Geç kalmayasın…”

Daha nice bayramlara sağlıkla ve umutla kavuşmak dileğiyle, ömrünüzden baharlar eksik olmasın. Sevgiyle kalın…